Budowa domu jednorodzinnego to nie tylko jego ściany, podłogi czy stropy, ale i mnóstwo instalacji, doprowadzających potrzebne media i ułatwiających codzienne życie domownikom. Ich prawidłowe wykonanie wymaga takiej samej staranności jak w przypadku prac murarskich, a wszelkie popełnione błędy mogą zemścić się bardzo szybko, narażając na dodatkowe i to niemałe koszty ich usunięcia. Jedną z nich jest z pewnością instalacja gazowa, dostarczająca tego paliwa nie tylko do gotowania, ale coraz częściej też do ogrzewania całego budynku. Nie da się ukryć, że ogrzewanie gazem jest nie tylko komfortowe, ale także wyjątkowo przyjazne dla środowiska naturalnego i zaspokoi potrzeby miłośników ekologicznych rozwiązań. Jego prawidłowy montaż musi zawsze odbywać się zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego, uwzględniającymi wszystkie niezbędne warunki techniczne. Zanim jednak się za to zabierzemy, oczywiście zlecając to zadanie wyspecjalizowanej firmie, konieczne będzie załatwienie niezbędnych formalności, co wbrew pozorom wymaga sporo czasu i zachowania właściwej kolejności.

1. Projekt instalacji i zezwolenia

Pierwsze co należy zrobić, to zlecić wykonanie projektu instalacji, czym musi zająć się osoba posiadającą odpowiednią wiedzę oraz uprawnienia. Powinna ona uwzględnić specyfikę jej montażu, a wszystkie rury muszą być poprowadzone całkowicie bezpiecznie, z dala od otworów okiennych, drzwi wewnętrznych i zewnętrznych, co pozwoli uniknąć ryzyka ich uszkodzenia i rozszczelnienia. Kolejnym krokiem będzie zdobycie potrzebnych zezwoleń, a w tym momencie zaczynają się przysłowiowe schody. Należy złożyć w urzędzie właściwy wniosek o pozwolenie na budowę, dołączyć do niego projekt, opinię kominiarską oraz prawo własności gruntu, na którym budujemy dom i uiścić opłatę w wysokości od kilkuset do ponad tysiąca złotych.

2. Wybór i zakup niezbędnych materiałów

Kiedy mamy już wszystkie zezwolenia, przychodzi czas na zakup materiałów, z których wykonana zostanie instalacja w naszym domu. Najważniejszą jej częścią są z pewnością rury doprowadzające gaz, a obecnie możemy wybierać spośród wielu ich rodzajów. Do budynku gaz doprowadza się najczęściej elastycznymi, giętkim rurami o średnicy D32, wkopanymi w ziemię na głębokość 1 m i prowadzonymi z dala od innych instalacji czy ewentualnego szamba znajdującego się na posesji, a z siecią gazową łączy się je za pomocą specjalnych trójników. Do wykonania instalacji wewnątrz budynku potrzebne będą z kolei metalowe rury, stalowe, najlepiej bezszwowe. Są one najbardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne, a zwłaszcza na rozciąganie, zginanie oraz ściskanie, co pozwala używać ich w różnej, nawet dużej długości. Poszczególne ich odcinki spinają gwintowane łączniki z białego metalu, gwarantujące odporność połączenia. Rury stalowe zniosą bez problemów prawie każde warunki eksploatacji, cały czas zachowując wymaganą szczelność i nie odkształcą się nawet pod wpływem wysokiej lub niskiej temperatury. Obecnie wielu wykonawców decyduje się także na rury miedziane, tak samo trwałe, ale dodatkowo w pełni odporne na korozję. Do montażu przydadzą się także inne elementy, takie jak:

• łączki oraz kształtki, ułatwiające łączenie rur i zmianę ich kierunku,
• kolanka,
• reduktory obniżające ciśnienie gazu w sieci,
• dwuzłączki, do zmiany średnic,
• zawory kulowe umożliwiające awaryjne odcięcie dopływu gazu,
• gazomierze mierzące jego zużycie,
• wszelkiego rodzaju uchwyty, obejmy i uszczelniacze w postaci past lub taśmy teflonowej.

3. Budowa – pod specjalnym nadzorem

Kiedy już mamy zgromadzone wszystkie potrzebne materiały i wynajęliśmy ekipę fachowców, nadchodzi czas na rozpoczęcie budowy. O ile podłączenie zewnętrzne do sieci gazowej istniejącej na danym terenie jest stosunkowo proste, to montując instalację wewnątrz domu, warto trzymać się kilku sprawdzonych zasad, a każdy etap prac udokumentować w dzienniku budowy. Należy przede wszystkim pamiętać o tym, że:

• w miarę możliwości trzeba bezwzględnie unikać prowadzenia rur w pomieszczeniach mieszkalnych,
• kiedy zaś nie ma w danym pomieszczeniu wydanego systemu wentylacji lub chociaż okna, to rura musi znajdować się w dodatkowej stalowej osłonie,
• wszystkie rury prowadzi się zawsze po powierzchni ściany, nigdy nie pod tynkiem,
• nie wolno wykorzystywać do tego przewodów wentylacyjnych i dymowych,
• rura musi znajdować się co najmniej 10 cm nad innymi przewodami,
• przejścia rury przez ściany trzeba także zabezpieczyć stalową osłoną,
• rur gazowych nie wolno umieszczać wewnątrz fundamentów, te z gazem ziemnym prowadzi się zawsze pod sufitem, a z płynnym przy podłodze,
• gdy montowana rura gazowa jest elastyczna, to powinna posiadać pomiędzy dwoma zaworami odcinającymi dopływ gazu dodatkowy zawór bezpieczeństwa,
• w sytuacji, kiedy używamy rur stalowych, musimy je dokładnie zabezpieczyć przed korozją,
• rury stalowe łączy się przez spawanie lub gwintowanie, a miedziane przez tzw. lut twardy,
• rury muszą być prowadzone z daleka od wszystkich urządzeń z otwartym ogniem lub iskrzących.

4. Podpisanie umowy z dostawcą i rozpoczęcie eksploatacji zbudowanej instalacji

Koniec prac montażowych oznacza konieczność przeprowadzenia testu szczelności instalacji, dokonywanego w bezpiecznych warunkach w obecności dostawcy gazu i pod nadzorem kierownika budowy, co musi także zostać potwierdzone sporządzonym protokołem odbioru. Z dostawcą trzeba będzie także podpisać stosowną umowę, co poprzedza wniosek złożony przez internet lub bezpośrednio w jego stacjonarnym biurze obsługi klienta. Obecnie nie jesteśmy skazani tylko na jednego dostawcę, mamy bowiem możliwość wyboru najkorzystniejszej, czyli w praktyce najczęściej najtańszej oferty, dającej nam największe oszczędności finansowe. Dopiero po podpisaniu umowy możliwe jest zamontowanie gazomierza i oczywiście uruchomienie samej dostawy. To także wymaga przedstawienia licznej dokumentacji, do której zalicza się:

• projekt instalacji gazowej,
• potwierdzenie kierownika budowy, że wszystkie prace zostały wykonane w zgodzie z nim,
• zezwolenie na eksploatację instalacji,
• protokół przeprowadzonej kontroli szczelności,
• protokół kontroli kominiarskiej przewodów dymnych i wentylacyjnych w budynku,
• ostateczny protokół odbioru technicznego instalacji.

Formalności jest niewątpliwie dużo, ale tylko spełniając powyższe warunki, można mieć stuprocentową pewność, że użycie gazu w naszym nowym domu będzie całkowicie bezpieczne, niestwarzające żadnego zagrożenia zatruciem, pożarem czy szczególnie groźnym i nieprzewidywalnym w skutkach wybuchem.