Budowa domu i każdego innego budynku w tradycyjnej technologii murowanej oznacza konieczność postawienia solidnej konstrukcji ścian, co wymaga zastosowania odpowiednich wysokiej jakości materiałów. Ich wybór zależy od wielu czynników, z których istnienia często nie zdajemy sobie sprawy, a dokonując zakupów, musimy wziąć pod uwagę takie kwestie, jak:

• koszty i planowaną trwałość przyszłego budynku,
• jego usytuowanie i panujące na terenie budowy warunki gruntowe oraz wodne, czyli rodzaj gruntu, stopień jego przepuszczalności i poziom wód gruntowych,
• skład fizyczny wybranych materiałów, mający bezpośredni wpływ na mikroklimat panujący we wnętrzach i jednocześnie na nasze zdrowie oraz samopoczucie,
• rodzaj konstrukcji samych ścian, które mogą być jednowarstwowe lub dwuwarstwowe.

Ściana w konstrukcji dwuwarstwowej – niezmiennie popularna

Ten rodzaj konstrukcji ścian, zwłaszcza zewnętrznych, jest najchętniej wybierany przez przyszłych właścicieli lub inwestorów. Taka ściana jest jednocześnie najprostsza do postawienia, jej grubość nie przekracza zazwyczaj 25 cm, nie wymaga też tworzenia tzw. mostków termicznych, a odporność na zmiany temperatury daje jej dopiero solidna warstwa izolacji. Do postawienia ściany dwuwarstwowej można z powodzeniem wykorzystać wiele różnych materiałów, a ich wybór zależy oczywiście od indywidualnych potrzeb czy możliwości finansowych inwestora.

Beton komórkowy – lekki i prosty w obróbce.

Ten materiał cieszy się dużą popularnością, przede wszystkim ze względu na swoją lekkość, ułatwiającą murowanie ściany i obróbkę. Oczywiście znacznie różni się od tego tradycyjnego, używanego do produkcji innych wyrobów, takich jak np. szamba betonowe. Powstaje z mieszanki piasku, wody i wapna, ma także dobre właściwości przepuszczania pary wodnej, przez co tworzy we wnętrzu zdrowy mikroklimat, sprzyjający zwłaszcza alergikom. Bloczki z betonu komórkowego mogą mieć rożną gęstość, a im jest ona większa, tym bardziej wytrzymała jest konstrukcja ściany, w której bez problemu można zamontować wszelkiego rodzaju drzwi czy bramy garażowe, bez ryzyka jej uszkodzenia.

Beton komórkowy ma wiele zalet, ale i pewne wady, z którymi warto się zapoznać, zanim zdecydujemy się wykorzystać go do budowy domu. Jest materiałem o dobrych właściwościach termoizolacyjnych, niepalny, o klasie odporności na ogień A1. Nadaje się do wznoszenia ścian budynków o wielu kondygnacjach, jednak trzeba się liczyć z jego nasiąkliwością, nie jest bowiem odporny na wodę, i możliwością uszkodzenia w czasie obróbki. Ma również stosunkowo niską izolacyjność akustyczną, nie chroniąc dobrze pomieszczeń przed hałasem zewnętrznym.
Bloczki mają dosyć duże rozmiary, na postawienie ściany zużywa się więc niewielką ich ilość. Łączone są najczęściej na tzw. wpust i pióro, co znacznie ułatwia montaż i nie wymaga stosowania dużej ilości zaprawy, tradycyjnej lub nowocześniejszej klejowej.

Keramzytobeton – zapewnia ciepło i ciszę

Kolejnym powszechnie używanym materiałem budowlanym, jest keramzytobeton. W procesie jego produkcji, zamiast zwykłego kruszywa mieszanego z wapnem i wodą, dodaje się specjalne kruszywo sztuczne, powstające w procesie wypalania glin oraz łupków. Wytwarza się z niego pustaki szczelinowe, z wewnętrzną wkładką termiczną ze styropianu, charakteryzujące się dobrym współczynnikiem przenikania ciepła na poziomie 0,15 W/mK. Łączy się je podobnie jak te z betonu komórkowego, na pióro i wpust, a keramzytobeton ma również podobną klasę niepalności, lecz lepszą izolacyjności akustycznej. Dodatkowo ma niski poziom nasiąkliwości, a ścian z niego budowanych nie trzeba od razu pokrywać tynkiem, chroniącym je przed wpływem wilgoci.

Ceramika poryzowana – zawsze sucha, ciepła i odporna na uszkodzenia

Ten rodzaj materiału, używanego do konstrukcji ścian dwuwarstwowych powstaje z gliny, wzbogaconej uszlachetniającymi dodatkami, dającymi jej właśnie porowatość. W procesie wypalania ulegają one całkowitemu spaleniu, pozostawiając specyficzną, porowatą strukturę, puste przestrzenie, gwarantującą wyjątkowo dobre właściwości termoizolacyjne. W przypadku pustaków z dodatkową wkładką termiczną wynosi on aż 0,075 W/mK. Mają także wysoką odporność na ściskanie, są niepalne, a do ich wad można zaliczyć niestety dużą nasiąkliwość i trudności z obróbką, na co wpływa kruchość.

Mimo tych wad ceramika poryzowana doskonale nadaje się na konstrukcję ścian nośnych, do postawienia których używa się pustaków łączonych na pióro i wpust. Można je łączyć różnymi rodzajami zaprawy, od tradycyjnej, poprzez tzw. ciepłochronną, aż po klejową. Niestety, decydując się na ten rodzaj materiału, trzeba się też liczyć z wysokimi cenami jego zakupu, co ostatecznie znacznie powiększy koszty całej inwestycji.

Silikaty – zdecydowanie najzdrowsze

Każdą ścianę można także postawić z wykorzystaniem nowoczesnych silikatów, wyrobów powstałych z wyłącznie z ekologicznych składników, a sam proces produkcji nie ma żadnego negatywnego wpływu na środowisko naturalne. Silikaty charakteryzują się olbrzymią wytrzymałością na ściskanie, mogą więc być używane do konstrukcji ścian przenoszących duże obciążenia, między innymi w budynkach wielopiętrowych. Kolejną ich zaletą jest dobra akumulacja cieplna, polegająca na tym, że nagrzewają się bardzo powoli i równie wolno oddają do wnętrza budynku nagromadzone ciepło. Mają również wysoki współczynnik paroprzepuszczalności i na ich powierzchni nie rozwijają się szkodliwe dla zdrowia grzyby lub pleśń. Tworzą we wnętrzach zdrowy mikroklimat, chroniąc je także przed hałasem. Klasa niepalności A1 zabezpiecza je z kolei przed ogniem, są też odporne na nasiąkanie i przemarzanie, doskonale nadając się do użycia w naszych warunkach klimatycznych. Ich wadą jest znaczny ciężar, utrudniający murowanie, pustaki mają też małe wymiary, co sprawia, że na daną ścianę trzeba użyć ich dużą ilość.

Cegła – tradycyjna, ale wciąż chętnie używana

Jest to tradycyjny materiał budowlany, używany od tysięcy lat i mimo pojawienia się nowszych, nadal chętnie wykorzystywany. Typowa cegła powstaje z mieszaniny piasku, gliny, wapna oraz wody i poddawana jest najpierw procesowi suszenia, a następnie wypalania w bardzo wysokiej temperaturze. Nadaje im to nie tylko dużą wytrzymałość na uszkodzenia natury mechanicznej, ale przede wszystkim odporność na wilgoć, przez co mogą przetrwać bez najmniejszego uszczerbku nawet setki lat. Doskonale kumulują ciepło i długo utrzymują je w swoim wnętrzu, co sprawia, że w takim domu w lecie jest przyjemny chłód, a w zimie ciepło. Ściany z cegieł chronią też przed hałasem zewnętrznym i są w zabezpieczone przed ogniem, a podczas pożaru nie wydostają się żadne toksyczne substancje. Do wad cegieł można zaliczyć przede wszystkim ich kruchość, utrudniającą obróbkę.